לײען

האַלאָ, רײזל?

לײזער! גוטן־אָװנט!

רײזל, װוּ ביסטו? דו האָסט געדאַרפֿט קומען אין פּאַרק פֿינף אַ זײגער, און ס׳איז שױן אַ פֿערטל נאָך פֿינף. דו קומסט? דו װילסט נאָך שפּילן מיט מיר אין קױשבאָל?

יאָ, יאָ, איך קום שױן איצט! דו װײסט דאָך אַז דינסטיק נאָך דער שול זינג איך.

יאָ, אָבער דו זינגסט נאָר ביז האַלב פֿינף. דערפֿאַר האָבן מיר געװאָלט שפּילן אין קױשבאָל פֿינף אַ זײגער.

געװײנטלעך זינג איך טאַקע ביז האַלב פֿינף, אָבער הײַנט האָבן מיר געמוזט זינגען ביז צען מינוט נאָך פֿינף.

פֿאַר װאָס?

װײַל דאָנערשטיק איז דאָך אונדזער קאָנצערט.

אױ־װײ, איך האָב פֿאַרגעסן אין דעם! װיפֿל אַ זײגער װעט ער זײַן?

אַ פֿערטל צו זיבן, אין אָװנט. װעסט קענען קומען?

יאָ, איך װיל טאַקע קומען – דײַנע קאָנצערטן זײַנען זײער שײן… אַ מינוט…

װאָס איז?

עפּעס מיט דרײדלען… אײן מינוט…

איצט איז גוט.

װאָס איז געשען מיט דײַן הינטל?

ער לױפֿט פֿרײַ אין פּאַרק. ער האָט גענומען לױפֿן נאָך דער פּילקע פֿון אַ ייִנגל. אָבער איצט האָט דאָס ייִנגל שוין צוריק זײַן פּילקע, און דרײדל לױפֿט נאָך אַ שטעקן.

אַ, זײער גוט. נו, װי איז געװען דײַן טאָג?

אין דער פֿרי, פֿאַר דער שול, איז געווען אויסגעצייכנט. איך בין גוט געשלאָפֿן, אויפֿגעשטאַנען האַלב נאָך זעקס און אָנגעטאָן ספּאָרטקליידער, אַרויס אין פּאַרק לויפֿן מיט מײַן חבֿר סענדער, צוריק אַרײַן אין שטוב, אָנגעטאָן שולקליידער, געגעסן פּיצע…

פּיצע? אין דער פֿרי?

יאָ, איך בין דאָך געווען הונגעריק נאָכן לויפֿן! דערנאָך געכאַפּט דעם אױטאָבוס אין שול, נישט געדאַרפֿט גיין צו פֿוס.

און נאָך דעם? דײַן טאָג איז ווײַטער געווען אויסגעצייכנט?

ניין, אין שול איז געווען אַ טאָג װי געװײנטלעך: די לערער האָבן געשטעלט אַ סך פֿראַגעס, איך האָב געקױפֿט עפּעס צו עסן און ס׳איז געװען שרעקלעך, איך האָב געװאָלט רעדן מיט די חבֿרים אָבער געדאַרפֿט גײן אין קלאַס. און בײַ דיר?

אױך אַ טאָג װי געװײנטלעך...אָבער הער אַ מעשׂה!

נו?

מײַן רוקזאַק האָט זיך צעריסן און אַלץ איז אַרױסגעפֿאַלן!

אױ־װײ!

און דאָס איז נאָך גאָרנישט... ס׳איז געשען לעבן דער טיר פֿון קלאַסצימער, און װען די לערערין איז אַרױסגעקומען פֿון קלאַסצימער, איז זי געפֿאַלן איבער מײַנע זאַכן.

אױ, דאָס איז טאַקע שרעקלעך! זי האָט זיך צעקלאַפּט?

נאָר אַ ביסל. איך האָב אַרױסגעשלעפּט אַ בענקל פֿון קלאַסצימער און זי איז געזעסן פֿינף מינוט. דערנאָך האָט זי געזאָגט אַז זי איז גענוג געזעסן, זי איז געזונט, און מיר דאַרפֿן אַלע גײן אין קלאַס.

און דײַנע זאַכן?

מײַנע זאַכן? איך האָב זײ אַװעקגעלײגט אױף אַ טיש אין קלאַסצימער. דערנאָך האָט אַ לערער מיר געגעבן אַ מתּנה אַ רוקזאַק, און איך האָב אַלץ אין אים אַרײַנגעלײגט.

דו האָסט דאָך ליב מיטצושלעפּן אַ סך ביכער – דער רוקזאַק איז גענוג גרױס און גענוג שטאַרק?

גענוג גרױס – יאָ. גענוג שטאַרק – דאָס װײס איך נאָך נישט…

נו, װוּ ביסטו? ביסט שױן אין פּאַרק?

איצט אָנגעקומען. באַלד װעסטו מיך זען.

אָ! אָט ביסטו! גענוג שױן גערעדט; לאָמיר שפּילן אין קױשבאָל!